We gaan muziek maken. Een uitwisselingsconcert met bovengenoemde orkesten en het percussie ensemble. Dat uitwisselen is een vrolijk idee. Zonder competitiedwang elkaar laten horen wat je er van maakt.

Er zijn zat concoursen en kampioenschappen, in een variatie aan divisies. Een keur aan eerste prijzen, met een opmerkelijke vloed aan bijbehorende wimpels, vaandels, vlaggen, penningen en wat dies meer zij. Niet zo maar goud, zilver en brons. Niet zo maar de eerste, tweede en derde plaats. De eer hoog houden, aantoonbaar ! Daar moet je volwassen bij zijn. In de sport is de vierde plaats in de eindrangschikking het slechtste te bedenken resultaat. In andere competities is dat echter de tweede plek. Je kunt er bijna niet mee thuiskomen. Beginners doen dat onder aan de ladder. Hoort u het ? Anderen zijn reeds verder. Snapt u ?

Uitwisselen is van een andere orde. Verse muzikanten, leren voor of hebben een A- diploma. Ze spelen in een jeugdorkest. Latere roepingen en zij-instromers doen hetzelfde, maar zij veranderen het jeugdorkest in een opleidingsorkest. Het wekelijkse repeteren is een belangrijk onderdeel van de opleiding. Het leren samen te spelen is een cruciaal aspect van de repetitie. Tegelijk beginnen, passende dynamiek en articulatie en eindigen zoals de componist of arrangeur het bedoeld heeft, volgens de interpretatie van de dirigent. Daar heb je vakmensen voor nodig. In dat kader hebben beide orkesten in deze uitwisseling geen pech met die van hun.

Maar terzake. De uitwisseling.

SOL ging van akiet. (Bij het biljarten de speler die, anders geschreven, het spel begint) De  eerste twee stukken hebben wortels in de jazz en de volgende vier zijn winnende liedjes uit het Eurovisie songfestival. SOL begon met That ’s entertainment van Arthur Schwartz, het arrangement is van Michael Story. Een levendig nummer, strak gespeeld. Het tweede stuk, All about that bass, is een arrangement van Paul Murtha. Goed geschreven, met verschillende partijen die echt tot hun recht dienen te komen. En met succes. Hadewych van Leeuwen op haar best.

Vier songfestivalliedjes.  j’ Aime la vie, arrangement van Frank Bernaerts. Arcade, arrangement van ons aller Ivo Kouwenhoven. Ding a Dong, arrangement van Thijs Oud en Waterloo, arrangement van Roland Kernen. Heel interessant, liedjes die een avond wereldberoemd zijn en vervolgens in de vergetelheid raken. Tot in een dorp de muziekverenigingen en een koor het initiatief nemen, een concert met festivalliedjes te gaan organiseren. Overigens, geen misverstand. Een liedje als Waterloo, van ABBA is niet vergeten. ABBA is van een ander niveau. Daar werden nog films en musicals van gemaakt. Festivalliedjes in herinnering brengen is evenwel erg leuk. Met veel plezier gespeeld.

Na de pauze kwam SPE aan de beurt. Het percussie ensemble van Sophia’s Vereeniging. Klein groepje met een inspirerende dirigent, Bas Mertens. Speelde de sterren van de hemel met Marching Musketiers en Triple Triplets, beide van Ronald Dwolf. Ze besloten hun optreden met Rumbastic van Sergio Boffet. Geweldig goed gespeeld. Onze spreekstalmeester vond dat ze klonken of ze met 20 muzikanten speelden. En hij had gelijk. SPE en Bas Mertens zijn het volop waard om er gauw enkele percussionisten bij te krijgen.

Vervolgens trad het opleidingsorkest van MVC uit Udenhout aan. Een mooie groep met, heel belangrijk, een variatie in leeftijden.  Ze speelden Wellerman van Johnie Vinson, Pirates of the Caribbean, arrangement van Michael Brown. Dance Monkey en Susan en Freek, beide met een arrangement van Ivo Kouwenhoven. Gypsy Dance van David R. Holsinger en tenslotte Ladada, eveneens een arrangement van Ivo Kouwenhoven. Liedjes die heerlijk gespeeld werden en per liedje voorbeeldig werden aangekondigd steeds andere leden van het orkest. Daar was op geoefend !

Erg goed samenspelende stemmen, door Hadewych knap in het gareel gehouden. Uitgelezen keuze van liedjes waaruit blijkt dat opleidingen hun voordeel doen met de arrangementen van Ivo Kouwenhoven.

Het geheel was een goede gelegenheid om naar de Weteringte komen. Daar hadden best meer mensen van kunnen genieten. Nou hebben die echter echt iets gemist.

Tot een volgende keer, Ton van Helvert.